3. Opis architektury i wystroju architektonicznego pałacu
Pałac późnobarokowy, zbudowany w latach 1732-1735 z wykorzystaniem fragmentów starszego zamku późnorenesansowego z 4 ćw. XVI w. Wzniesiony w konstrukcji murowanej z cegły ceramicznej, złożony z dwukondygnacyjnego korpusu głównego na rzucie prostokąta, z ryzalitem bocznym po stronie północnej, oraz dwukondygnacyjnego, prostokątnego w rzucie skrzydła południowego, dostawionego ukośnie od strony frontowej (wschodniej), nakryty dachem mansardowym z lukarnami.
Elewacja frontowa 13-osiowa, z centralnym trzykondygnacyjnym ryzalitem pozornym 3-osiowym oraz ryzalitem bocznym 1-osiowym, zwieńczona gzymsem koronującym profilowanym. Fasada i elewacja ryzalitu bocznego rozczłonkowane pilastrami w wielkim porządku, naprzemiennie zdwojonymi i pojedynczymi, przeprute otworami prostokątnymi, umieszczonymi na osi. Głowice pilastrów ozdobione dekoracją muszlową, w partii centralnego ryzalitu pozornego na wysokości dwóch dolnych kondygnacji koryntyzujące, w partii ryzalitu bocznego – toskańskie. Otwory okienne w skrajnej osi południowej ślepe, otwory okienne parteru, wyznaczające po cztery osie ujmujące ryzalit środkowy pozorny zwieńczone w dwóch osiach skrajnych z każdej strony naczółkami falistymi, zaś w dwóch osiach środkowych – trójkątnymi, spoczywającymi dodatkowo na wolutach. Okna zwieńczone naczółkami trójkątnymi posiadają uszate obramienia, okna skrajne na wysokości pierwszego piętra centralnego ryzalitu pozornego wieńczy klucz oraz prostokątna kompozycja złożona z ornamentu wstęgowo-cęgowego i kampanuli w układzie odśrodkowym, okno zaś środkowe na tej kondygnacji ujmuje profilowane obramienie oraz wieńczy płycina o nieregularnym kształcie, ujęta w ramy z ornamentu wstęgowo-cęgowego. Portal główny prostokątny; lico tego portalu groszkowane, zdobione ornamentem wstęgowo-cęgowym oraz kampanulą. Nad portalem, między drugą a trzecią kondygnacją, niewielki trójkątny fronton, którego pole wypełnia kartusz z herbem hrabiów von Haugwitz. Stolarka drzwi głównych dwuskrzydłowa, ramowo-płycinowa, klasycystyczna (pocz. XIX w.). W elewacji południowej ryzalitu bocznego wejście boczne prostokątne, stolarka drzwiowa jednoskrzydłowa z nadświetlem, współczesna.
Elewacja ogrodowa (zachodnia) 17-osiowa, o kompozycji, artykulacji i wystroju niemal analogicznym jak fasada. Otwór wejściowy w osi środkowej prostokątny, bez portalu, stolarka drzwiowa dwuskrzydłowa, ramowo-płycinowa, w górnej części oszklona i podzielona szprosami na osiem kwater, z nadświetlem (pocz. XX w. ). Pole trójkątnego frontonu nad wejściem pozbawione wystroju.
Elewacja północna 5-osiowa, rozczłonkowana zdwojonymi pilastrami w wielkim porządku, przepruta otworami prostokątnymi, umieszczonymi na osi. Głowice tych pilastrów ozdobione dekoracją muszlową. Nad oknami parteru umieszczone prostokątne płyciny, pod oknami piętra zaś – prostokątne podokienniki.
Elewacja frontowa (północna) skrzydła południowego ośmioosiowa, przepruta otworami prostokątnymi umieszczonymi na osi, pozbawiona artykulacji. W osi czwartej licząc od wschodu wejście prostokątne, zwieńczone naczółkiem falistym, pod którym dwie niezidentyfikowane tarcze herbowe w ukłonie heraldycznym (XVIII w.). Drzwi dwuskrzydłowe, ramowo-płycinowe, z nadświetlem (XIX w.).
Elewacja południowa skrzydła południowego o analogicznej liczbie osi, pozbawiona artykulacji.
Wnętrze korpusu głównego z sienią na osi, w części północnej dwutraktowe, w części południowej jednotraktowe, z pomieszczeniami w układzie amfiladowym, do których przylega korytarz od strony dziedzińca (wschodniej). W narożniku południowo-zachodnim salon na rzucie owalu, z czterema hemisferycznymi niszami. Układ wnętrza piętra analogiczny, nad sienią usytuowana dwukondygnacyjna sala balowa. Po południowej stronie sieni główna klatka schodowa, kryta nad biegami schodów sklepieniami kolebkowymi, nad spocznikami – sklepieniami krzyżowymi, o ścianach ozdobionych kompozycjami z ornamentu wstęgowo-cęgowego oraz hemisferyczną wnęką zwieńczoną muszlą, schody trójbiegowe. Jest to jedyne obecnie pomieszczenie pałacu, które zachowało oryginalny wystrój sztukatorski (lata 30. XVIII w.). Pozostałe wnętrza nakryte stropami płaskimi z podsufitką. W suterenie klatka schodowa sklepiona kolebkowo, w partii spoczników – krzyżowo. Pomieszczenia sutereny nakryte sklepieniami krzyżowymi, kolebkowymi i kolebkowymi z lunetami. W części środkowej sutereny jedno z pomieszczeń wsparte na kolumnie pokrytej ornamentem okuciowym i kaboszonami (4 ćw. XVI w.). W skrzydle południowym wnętrze jednotraktowe, z korytarzem biegnącym od strony dziedzińca (wschodniej). W środkowej części tego skrzydła schody z lastriko (lata 50. XX w.). We wnętrzach pałacu licznie zachowana stolarka drzwiowa ramowo-płycinowa, jedno- i dwuskrzydłowa na zawiasach czopowych, późnobarokowa i klasycystyczna.