Opis parku, jego głównych elementów kompozycyjnych i rozplanowania, charakterystyka zieleni, architektura, mała architektura, datowanie, określenie stylu, autor/autorzy projektu. - Zespół pałacowo-parkowy w Dąbrówce Wielkopolskiej - Dąbrówka Wielkopolska - Pałace i Parki Środkowego Nadodrza

4. Opis parku, jego głównych elementów kompozycyjnych i rozplanowania, charakterystyka zieleni, architektura, mała architektura, datowanie, określenie stylu, autor/autorzy projektu.

Park o powierzchni 1,6 ha położony jest po zachodniej stronie pałacu. Do dnia dzisiejszego nie zachowały się materiały źródłowe mówiące o jego twórcy, nie jest jednakże wykluczone, że tutejsze założenie parkowe zaprojektował uznany XIX-wieczny ogrodnik i architekt krajobrazu, Peter Joseph Lenné (1789–1866), bądź jeden z jego uczniów⁴⁸.

Park został założony na planie wydłużonego prostokąta. Od strony zachodniej (dzisiejsza ulica Piastowska) pozostawał on otwarty. Dalej na zachód położone były sad i warzywniki, przy których usytuowano domek ogrodnika. Południową granicę założenia wyznaczał ceglany mur, zaś północną szpaler kasztanowców białych (Aesculus hippocastanum), który oddzielał część reprezentacyjną od folwarku. Wschodnią granicę parku wyznaczał sam pałac wraz z ozdobnym ogrodzeniem. Przed pałacem ustawiano ozdobne i egzotyczne rośliny, rosnące w donicach. W okresie zimowym przechowywane były one w szklarni⁴⁹. [ilustr.]

Centralna, główna część parku zaprojektowana została w bardzo popularnym wówczas stylu krajobrazowym; na część tę składały się główne wnętrze parkowe (salon ogrodowy) z poprowadzoną wokół niego aleją, od której odchodziły inne, ścieżki; wyznaczały one mniejsze wnętrza, które z całą pewnością skrywały sentymentalne lub dekoracyjne wyposażenie parku, w postaci np. altanki, fontanny, rzeźby ogrodowej czy po prostu ławki⁵⁰.

Już poza zachodnią granicą miejscowości założono część parkowo-leśną, do której wiodła aleja drzew owocowych. Drzewostan w tym miejscu był mieszany iglasto-liściasty, co wskazuje na celowe nasadzenia. Drogi prowadzone były swobodnie. W tej części parku znajdowały się: cmentarz rodzinny oraz rodowa kaplica. Nieznacznie w kierunku południowym leżało tzw. Wzgórze Adelajdy (Adelheids Höhe). Z całą pewnością można stwierdzić, że park leśny był krajobrazowym przedłużeniem parku głównego i musiał powstać w tym samym czasie. Taka kompozycja potwierdza i wskazuje na związki z charakterystycznym stylem architekta Lennégo⁵¹.

Obecnie w parku występują głównie klony pospolite (Acer platanoides) oraz dęby szypułkowe (Quercus robur). Najcenniejsze z tych drzew posiadają ponad 200 cm obwodu. Centralna część parku zdominowana jest przez czerwonolistną odmianę buku pospolitego (Fagus sylvatica ‘Atropurpurea’). Runo parkowe jest bogate, zdominowane przez bluszcz pospolity (Hedera helix)⁵².

Park jest ogólnodostępny, stanowi własność lokalnego samorządu tj. gminy Zbąszynek. W miesiącach wiosennych użytkowany jest przez przedszkolaków, które korzystają z placu zabaw tu zlokalizowanego. Park podlega stałej pielęgnacji, dzięki czemu jego historyczna, kompozycja jest do dziś czytelna. W zachodniej części założenia parkowego zlokalizowana jest odremontowana muszla koncertowa. [ilustr.] Alejki i ścieżki mają nawierzchnię gruntową.