Opis parku - Zespół pałacowo-parkowo-folwarczny w Suchej Dolnej - Sucha Dolna - Pałace i Parki Środkowego Nadodrza

Ustawienia

Środkowego Nadodrza
Fundacja Pałac Bojadła

Wyszukiwarka

Zespół pałacowo-parkowo-folwarczny w Suchej Dolnej

gm. Niegosławice, pow. żagański

Patrycja Waśkowiak

4. Opis parku

Pierwsze wzmianki o parku w Suchej Dolnej pojawiają się pod koniec XVIII wieku. Wtedy to wspomina o nim w swoim dziele Friedrich Albert Zimmermann, pisząc o istniejącym tam od niedawna „pięknym ogrodzie”51. Na początku XIX wieku został on przekształcony na założenie regularne, na rzucie kwadratu, zamknięte półkoliście od strony wschodniej rzędem dębów szypułkowych, tworzących rodzaj naturalnego ogrodzenia52. Na jego terenie znajdowały się wówczas rzeźby, umieszczone na postumentach53.

Wraz z przebudowami pałacu, prowadzonymi w drugiej połowie XIX wieku, przekształceniu uległ także ogród, który zastąpiono polaną54. Od północy, południa i wschodu otoczono ją parkiem krajobrazowym, podzielonym na mniejsze fragmenty, wijącymi się, nieregularnymi ścieżkami. Ten swobodny sposób kształtowania otoczenia podkreślał znajdujący się na terenie parku staw (powierzchnia 0.05 ha55) o krętej linii brzegowej56. W północnym narożniku założenia powstała wówczas altana57, po której do dziś zachowały się jedynie kamienne słupy. W trakcie tychże przekształceń zdecydowano się na wprowadzenie nowego drzewostanu, który posadzono przy granicach (tworząc w ten sposób naturalne ogrodzenie), otoczono nim również poszczególne polany, wyznaczone przez ścieżki. Do zasadzonych w tym czasie gatunków drzew należały: klon zwyczajny, buk zwyczajny, lipa drobnolistna, lipa szerokolistna oraz świerk pospolity58. Pojawiły się także gatunki dotychczas niespotykane na tym terenie, jak dąb czerwony i świerk kłujący59.

Kolejne zmiany parku w Suchej Dolnej przypadły na pierwszą połowę wieku XX, gdy wzbogacono istniejącą florę o takie gatunki, jak: kasztanowiec biały, wierzba biała, jesion wyniosły, olsza czarna, grab pospolity, klon jawor, głóg dwuszyjkowy i sosna wejmutka60. Zdecydowano się ponadto na odgrodzenie parku od ulicy (strona południowa założenia), likwidując prowadzącą do niego główną bramę61.

Nieznane pozostają źródła, które wspominałyby o ogrodniku bądź architekcie parku. Obecnie park, który zajmuje powierzchnię 3 ha62jest czytelny w swojej finalnej formie, jednak pozostaje zaniedbany i wymaga pielęgnacji.

 

Przypisy:

  1. 51) F. A. Zimmermann, Beyträge zur Beschreibung von Schlesien, Bd. 10, Brieg 1791, s. 433. Powrót do przypisu 51
  2. 52) Zabytkowe parki województwa lubuskiego, red. B. Bielinis-Kopeć, Zielona Góra 2013, s. 413. Powrót do przypisu 52
  3. 53) Ibidem. Powrót do przypisu 53
  4. 54) Ibidem. Powrót do przypisu 54
  5. 55) Ibidem. Powrót do przypisu 55
  6. 56) Ibidem. Powrót do przypisu 56
  7. 57) Ibidem. Powrót do przypisu 57
  8. 58) Ibidem. Powrót do przypisu 58
  9. 59) Ibidem. Powrót do przypisu 59
  10. 60) Ibidem. Powrót do przypisu 60
  11. 61) Ibidem. Powrót do przypisu 61
  12. 62) Ibidem. Powrót do przypisu 62

Informacja o ciasteczkach

Korzystając z naszego serwisu bez zmiany ustawień dotyczących ciasteczek wyrażasz zgodę na ich używanie, zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

Akceptuję informację o ciasteczkachZamknij
Pałace i Parki Środkowego Nadodrza nie wspiera starszych wersji przeglądarek, które mogą nie obsługiwać wszystkich funkcjonalności serwisu. Prosimy o skorzystanie z najnowszych wersji przeglądarek Google Chrome, Firefox, Internet Explorer lub innych.
Nie pokazuj więcej tego komunikatu