4. Opis parku
Ogród otaczający broniszowski pałac, został założony około 1700 roku79, jednak jego kompozycja jest dziś nieznana.
W połowie XIX wieku jego powierzchnia została powiększona do około 9,5 ha80, a kompozycję przekształcono na swobodnie formowany park krajobrazowy81. Pośród drzewostanu, jaki wówczas znajdował się w parku wymienić można takie gatunki jak dąb szypułkowy, lipa drobnolistna, klon zwyczajny, jawor, grab, jesion wyniosły, olszę czarną, wiąz szypułkowy i robinię akacjową82. Obecnie nieznane pozostają źródła archiwalne, zarówno pisane, jak i ikonograficzne, które pozwalałyby na odtworzenie jego układu czy podanie nazwiska projektanta.
Obecnie forma parku jest niemal zupełnie zatarta. Po wschodniej stronie pałacu zachował się staw parkowy. Za nim, na osi rozciąga się pozostałość po polanie widokowej83, na końcu której umieszczono dawniej dwa prostokątne stawy, dziś zarośnięte84. [ilustr.] Od strony zachodniej granicę parku wyznacza szpaler dębów czerwonych85. Integralną częścią pałacowego parku jest aleja lipowa86, która rozciąga się między zabudowaniami folwarcznymi, a drogą przy której leży cmentarz ewangelicki, wraz z wieżą, będącą pozostałością po wzniesionym tam w końcu XIX wieku kościele ewangelickim87.