Opis parku - Zespół pałacowo-folwarczno-parkowy w Kargowej - Kargowa - Pałace i Parki Środkowego Nadodrza

4. Opis parku

Założenie pałacowo-parkowe cechuje symetryczność układu z centralną osią widokową, biegnącą przez dziedziniec, pałac i grabową aleję. Obszar parku zajmuje powierzchnię ok. 6,5 ha i odgraniczony jest od północy i wschodu przez grunty rolne i zabudowania gospodarcze, a od południa przylega do drogi wiodącej do Wolsztyna i ulokowanej tuż przy niej zabudowy. Po zachodniej stronie granica biegnie wzdłuż drogi prowadzącej z Kargowej do Babimostu. Park pałacowy położony jest na południe od założenia pałacowo-folwarcznego i rozciąga się na wschód, przechodząc w aleję lipowo-kasztanowcową, która kończy się ślepo. [ilustr.] Park ma charakter regularnych kwater, odchodzących w dół od rezydencji w kierunku południowym. Kilka kwater zajmuje zieleń niska z pojedynczo lub grupowo występującymi roślinami ozdobnymi. W części południowo-wschodniej parku, między alejami, znajduje się obecnie plac zabaw. W części środkowej założenia usytuowany jest sztucznie utworzony kanał wodny z przebiegającą dookoła ścieżką, co widoczne jest już na planach rezydencji z lat 1730-1733. [ilustr.] Na skarpie po północnej stronie kanału zachował się liczny starodrzew, w którym dominują dęby szypułkowe i lipy drobnolistne, a kilka z nich to pomniki przyrody. [ilustr.] Przed fasadą pałacu na osi kompozycyjnej znajduje się kwietnik z roślinami ozdobnymi m.in. magnoliami. Całość otoczona jest żywopłotem ze śnieguliczki. W części zachodniej usytuowane są dwa zbiorniki wodne. Kompozycję parku oparto na różnorodnych gatunkach drzew. Umiejętnie wpleciono także grupy drzew młodszych oraz aklimatyzowanych. Park wyróżnia się znaczną ilością kwater i alejek z typowo barokowymi szpalerami grabów, o odpowiednio ukształtowanych koronach. Do przestrzeni parkowej włączono z wcześniejszego XVII-wiecznego założenia aleję lipowo-kasztanowcową, która biegnie od rezydencji w kierunku wschodnim. [ilustr.] W tejże części znajduje się drzewostan o charakterze leśnym, położony wśród urozmaiconej rzeźby terenu (pagórki, spadziste zbocza). Istnieje tu również sztucznie powstały zbiornik wodny. Na terenie parku najliczniejszą grupę drzew stanowią graby pospolite, buki zwyczajne i lipa drobnolistna. Wśród gatunków aklimatyzowanych znalazły się m.in. kasztanowiec biały, jedlica Douglasa, kłęk kanadyjski, sosna czarna i sosna wejmutka. Wiek drzewostanu parkowego wprowadzonego sztucznie wynosi ok. 120 lat, natomiast starodrzewu – ok. 250 lat. Wśród nich znajduje się wiele okazałych drzew tj. platany klonolistne, buk zwyczajny odmiany czerwonolistnej, perełkowiec japoński [ilustr.], cisy pospolite i niektóre kasztanowce. Klimat parku tworzą też rośliny występujące w runie, a wśród nich bluszcz pospolity, kuklik pospolity, podagrycznik pospolity i prosownica rozpierzchła. Wiosną natomiast kwitną łanami zawilce i ziarnopłon wiosenny.

Układ parku zachował się w swoich historycznych granicach za wyjątkiem zniekształcenia osi z pałacu w kierunku folwarku, poprzez powstałe tu nowe zabudowania i ogrodzenie rezydencji.