3. Opis architektury i wystroju architektonicznego pałacu
Pałac jest budowlą dwupiętrową, założoną na planie litery „U”, murowaną, otynkowaną i podpiwniczoną. Bryła składa się z wyższego korpusu głównego oraz nieco niższych bocznych aneksów. Dach jest pokryty dachówką ceramiczną, karpiówką – czterospadowy, nad ryzalitami dwuspadowy. Fasada jest symetryczna, siedmioosiowa, z trójosiowym, trójuskokowym wklęsłym ryzalitem wejściowym, zwieńczonym faliście łamanym trójkątnym szczytem, przeprutym otworem okiennym. Parter ryzalitu wydzielony jest gzymsem. Okna są obramione prostymi opaskami, a całość elewacji wieńczy gzyms. [ilustr.] Poprzedzony jednobiegowymi schodami portal, zamknięty łukiem odcinkowym z kluczem, flankowany jest zdwojonymi półkolumnami dźwigającymi przełamujące się belkowanie. [ilustr.] Otwory okienne znajdujące się w parterowej część ryzalitu flankowane są pilastrami. Elewacja ogrodowa, zakomponowana symetrycznie, jest dziewięcioosiowa. [ilustr.] Trzy środkowe osie tworzy analogicznie do frontu ryzalit, zwieńczony trójkątnym szczytem z okulusem oraz datą ostatniego remontu „1968”. Pierwotnie do ryzalitu dostawiony był kamienny taras ze schodami z jego dwóch stron, prowadzącymi wprost do parku. Elewacje na narożach opięte są pilastrami.
Wnętrza pałacu rozplanowano w układzie dwutraktowym, z centralnie umieszczoną sienią i reprezentacyjną klatką schodową z trójbiegowymi schodami powrotnymi. Trakty rozdzielone są korytarzem, większość pomieszczeń posiada układ amfiladowy z wyraźnym podziałem na większe pomieszczenia reprezentacyjne znajdujące się w środkowej części oraz pomieszczenia pomocnicze skomunikowane bocznymi klatkami schodowymi. Z historycznego wyposażenia zachowały się trzy barokowe kominki [ilustr.] [ilustr.], XIX-wieczna sztukateria sufitów [ilustr.] [ilustr.] [ilustr.], żelazne drzwi w piwnicy [ilustr.] oraz ramowo-płycinowe stolarka wewnętrzna i główne drzwi. W sieni i na klatce schodowej spod łuszczących się warstw farby widoczne są historyczne opracowania malarskie ścian w postaci lamperii oraz wici roślinnych. Piwnice pałacu są niezwykle rozległe, w układzie zgeometryzowanym, co jest charakterystyczne dla założeń późnorenesansowych Wielkopolski i Śląska, a może wskazywać na ich powstanie jeszcze w XVII w. [ilustr.] [ilustr.] [ilustr.]