4. Opis parku
Pochodzący prawdopodobnie z końca XVII w. ogród przy założeniu dworskim w Ochli Górnej nie przetrwał do naszych czasów. Wygląd posiadłości w otoczeniu zabudowań folwarcznych i ogrodów znany jest z rysunku B.F. Wernera z 2 poł. XVIII w. Dwór w Ochli, jak większość tego typu obiektów, pozostawał w ścisłym powiązaniu z ogrodem oraz zabudowaniami gospodarczymi. Od frontu dwór poprzedzał obszerny majdan gospodarczy otoczony parterowymi budynkami. Na podwórze prowadziły dwa wejścia z bram przejazdowych umieszczonych od wschodu i zachodu. Po obu stronach fasady pomiędzy głównym wejściem, założono dwa małe ogródki, otoczone niskimi ażurowymi ogrodzeniami. Natomiast na osi przed wejściem głównym wkomponowano pojedyncze drzewo – dąb szypułkowy. [ilustr.] Następnie w 1770 r. wejście główne zostało podkreślone poprzez dobudowę kamiennej balustrady z piaskowca, na której widnieje data powstania. [ilustr.] Od strony północnej dostawiony był wybudowany w konstrukcji ryglowo-zastrzałowej budynek gospodarczy, wokół którego rozciągał się sad. Za nim i za budynkami zamykającymi podwórze gospodarcze od strony zachodniej, znajdował się symetrycznie wytyczony ogród w stylu francuskim.
Do dnia dzisiejszego nie zachowała się zieleń parkowa, sady i ogrody. Jedynym starodrzewem, pozostałością dawnej kompozycji jest górujący przed dworem dąb.