4. Opis parku
Zbliżony w planie do kwadratu park zamkowy jest obecnie uporządkowany (choć miejscami zaniedbany) i zagospodarowany do celów rekreacyjnych. Swobodną, nieregularną kompozycję założenia organizuje sieć alei (ścieżek gruntowych), oświetlonych współczesnymi latarniami, oraz usytuowane wokół nich drzewa. Główna aleja parkowa biegnie od furtki przy głównej bramie wjazdowej w kierunku północno-wschodnim, następnie w centrum parku skręca na wschód [ilustr.], ku wejściu od ul. Gdańskiej. Przy tej samej furtce początek bierze wytyczona w ostatnich latach brukowana alejka ze stopniami, prowadząca na dziedziniec przed zamkiem, wyprofilowana równolegle do nieregularnej, górnej krawędzi skarpy, odgraniczającej od zachodu park od wzgórza zamkowego. Dalej na północ skarpa wykorzystana została do stworzenia rodzaju amfiteatru z ustawionymi na zboczu ławkami i prostokątnym placem u ich podnóża. Przy północnej granicy parku przebiega równoległa do niej alejka; łączy się ona pośrodku założenia z główną aleją dwiema innymi ścieżkami (prostopadłą i ukośną). W południo-wschodnim narożniku parku zlokalizowany został niewielki plac zabaw dla dzieci. Starsze nasadzenia skoncentrowane są na parkowych obrzeżach i przy głównej alei łączącej wejścia, nowe zaś wokół placu i przy ścieżkach w części środkowej. Drzewostan parkowy [ilustr.], pozbawiony pomników przyrody, reprezentuje 18 gatunków, wśród których występują najliczniej olsze czarne, wiązy szypułkowe, jesiony, graby i klony, a także jedno drzewo iglaste – modrzew45. Wiek zasadniczego drzewostanu szacowany jest na ok. 100-120 lat46, choć występują też nasadzenia młodsze, kilkunastoletnie, m.in. jarzęby, klony, dęby. Roślinność parkową dopełniają nasadzenia żywopłotowe ligustru, śnieguliczki, głogu i tawuły47. Założony w końcu XIX w. (autor nieznany), po zburzeniu obwarowań wokół zamku, uzupełniony o nowe nasadzenia po 1945 r.48 park zamkowy stanowi wyróżniający się zespół zieleni wysokiej, o znacznych walorach dendrologicznych w krajobrazie naturalnym49.